Mamma mia ch’ha dda sapè

I
Quanno ’a notte se ne scenne
p’abbrucià chist’uocchie stanche,
quann’io veglio e tu me manche,
sento ’a smania ’e te vasà!
E te guardo e schiara juorno,
ma è pe’ ll’ate stu chiarore!
Tengo ’a notte dint’ ’o core
e nun pozzo arrepusà!

Ah, nun me fa’ murì!
Tu che ne vuó da me?
Mamma mia me vene a di’ pecché
chesta smania nun me vo’ lassà!
Ah, nun me fa’ murì!
Tu che ne vuó da me?
Mamma mia ch’ha dda sapé?
Mamma mia ch’ha dda appurà?
Nun me fido d’ a’ vasà!

II
Mamma mia, sta vicchiarella
ca me guarda pe’ gulio
e andivina ’o core mio
tale e quale comm’a te;
mamma mia me vene appriesso
cu na faccia ’e cera fina,
e me guarda, e ’n’andivina
chesta freva mia ched’è!

Ah, nun me fa’ murì!
Tu che ne vuó da me?
Mamma mia me vene a dí pecché
chesta smania nun me vo’ lassà!
Ah, nun me fa’ murì!
Tu che ne vuó da me?
Mamma mia te sape a tte
comm’a n’angelo ’e buntà!
Mamma mia ch’ha dda appurà!

Condividi:

Altri articoli