I
Ah! che bell’aria fresca
Ch’addora ’e malvarosa
E tu durmenno staje
ncopp’a sti ffronne ’e rosa!
’O sole a poco a poco
pe’ stu ciardino sponta:
’o viento passa e vasa
stu ricciulillo ’nfronte!
’I te vurría vasá…
ma ’o core nun m’ ’o ddice ’e te scetà
’I me vurría addurmì…
vicino ’o sciato tujo
n’ora pur’i’!…
II
Tu duorme oh Rosa mia?
E duorme a suonno chino;
mentr’io guardo ’ncantato,
’stu musso curallino.
E chesti ccarne fresche,
e chesti trezze nere,
me metteno ’int’ ’o core
mille male penziere.
’I te vurria vasà…
ma ’o core nun m’ ’o ddice ’e te scetà
’I me vurría addurmì…
vicino ’o sciato tujo
n’ora pur’i’!…
III
Sento ’stu core tujo
che sbatte comm’ ’a ll’onne.
Durmenno, angelo mio,
chi sa tu a chi te suonne!
’A gelusia turmenta
’stu core mio malato:
te suonne a me? Dimmello…
O pure suonne a n’ato?
’I te vurria vasà…
ma ’o core nun m’ ’o ddice ’e te scetà
’I me vurría addurmì…
vicino ’o sciato tujo
n’ora pur’i’!…
